Het was op 25 januari een drukke bijeenkomst in het Parkhuis aan de Haaswijkweg in de schaduw van de Dubbeldamse watertoren. Ruim 30 mensen spraken daar over de gevolgen van de ziekte Alzheimer.

Die hersenziekte, die mede door de vergrijzing van de bevolking steeds vaker voorkomt, is ongeneeslijk. Het begint met wat problemen met het kortetermijngeheugen dat echter na verloop van tijd steeds erger wordt en uiteindelijk sterf je eraan. Bij de meeste patiënten begint dat proces pas als ze al jaren met pensioen zijn, maar bij mij begon dat proces al eerder, rond mijn 60^ste en moest nog tot mijn 67^ste jaar doorwerken. Jongdement heet dat. Ik werkte als beleidsmedewerker voor de gemeente Rotterdam en was bovendien in mijn vrijetijd hoofdredacteur van De Polderkrant. Met dat laatste ben ik echter gestopt toen ik merkte dat ik steeds vaker wat kleine foutjes maakte. Een andere vrijwilliger pakte die taak toen op. Ook op mijn werk in Rotterdam ging het steeds slechter en na eerst wat aangepast werk ben ik ook daar uiteindelijk mee gestopt en heb me ziek gemeld. Maar nietsdoen is de slechtste keuze die je dan kan maken.

DemenTalent

Bovengenoemde bijeenkomst in het Parkhuis werd gehouden op initiatief van de organisatie DemenTalent, die als doelstelling heeft projecten te initiëren om mensen met Alzheimer actief te houden. Die organisatie was nog niet actief in de Drechtsteden maar wel in Rotterdam. Zodoende hoorde ik daar van het bestaan ervan. Ik maakte direct contact met Ruud Dirkse die er leiding aan geeft. Ruud reageerde direct en binnen no-time had hij ook in Dordrecht de basis gelegd aan een nieuw steunpunt. Hij organiseerde daarop ook bovengenoemde grote bijeenkomst in het Parkhuis waar gelukkig een groot aantal Dordtse gemeenteambtenaren naar toe kwamen. Ook ik was erbij als “ervaringsdeskundige” en heb daar kunnen vertellen hoe het voelt om opeens te ondervinden dat je Alzheimer hebt. Maar ook dat ik me na een korte depressieve periode toch weer heb opgepakt en dat ik actief wil blijven. Ik weet: daarmee vecht ik niet tegen de ziekte maar wel tegen de gevolgen ervan. Ik ben niet meer zo depressief en krijg weer energie. Ik heb weer een doel en voel me nuttig. Ik sport weer en kijk weer vooruit. Ik ben er nog!

Enthousiast

De bal ligt nu ook bij de gemeente Dordrecht. Zonder een budget draait de wereld helaas niet door. Ik hoop dat het Dordtse Steunpunt van DemenTalent een groot succes wordt. Aan het Parkhuis zal het zeker niet liggen. Daar zijn ze ook enthousiast. Het Parkhuis heeft al veel ervaring met dementie en het Odensehuis in Papendrecht heeft een nieuwe groep Jongdementie opgestart. Samen kunnen we het leven van (jong)dementerenden wellicht weer wat zinvoller en gelukkiger maken. Daar is iedereen mee gebaat. Weliswaar is er nog steeds geen genezing mogelijk, maar er zijn wel verbeteringen in zicht. Ik kijk terug op een fantastisch leven maar kijk nu toch ook weer vooruit. Ik ben er weer!

Zie ook: www.dementalent.nl, www.hetparkhuis.nl en www.odensehuispapendrecht.nl.

Henk van der Maas