Ze heeft een hele serie boeken geschreven waarvan er nu twee zijn uitgegeven. Spannende boeken over een journaliste die samen met haar vriend als een detective de boeven opspoort. Daar willen we meer van weten.
Hoe kwam je erbij een boek te gaan schrijven?
“Ik schrijf al sinds de HBO-opleiding (Personeels Management) toen kreeg ik van mijn docenten het commentaar dat ik te ‘verhalend’ schreef, dat moest zakelijker. Mijn docent zei: ‘schrijf nou maar mooie verhalen voor mij en maak de tekst van je werkstukken strak’. Dat heb ik gedaan, ik ben verhalen gaan schrijven. Later heb ik mijzelf aangeboden bij een webshop voor witgoed om voor hen teksten te maken. Ik vond dat die site wel wat opgeleukt kon worden, toen ben ik columns daarvoor gaan schrijven. Over Sjoon de wasmachine, die dol op zweetsokken was en in de keuken allerlei avonturen beleefde.”
“Die boeken schrijf ik samen met Henric van Esse, hij zei tegen me: ‘Waarom schrijf je geen boek?’ Nou daar heb ik wel een tijdje over lopen denken. Een boek, dat is wel een lang verhaal. Het moest natuurlijk een detectiveverhaal zijn. Henric stopt mijn hoofd vol ideeën, ik denk er een tijdje over na. En als ik dan ga zitten doet het toetsenbord het werk. Het lijkt dan vanzelf te gaan. Het moeilijkste is om een uitgever te vinden. We hebben er wel een aantal aangeschreven, en al snel reageerde uitgeverij Elikser. Maar gelukkig was het wel serieus en zijn de eerste twee delen van de serie over Meggy en Rico nu uitgegeven. Als deze twee goed verkocht worden zullen ze nummer drie ook uitgeven. Meggy is een journaliste, ze stuit op een berichtje in de krant: ‘In trein scootmobiel achtergelaten’. Een intrigerend bericht, wat is er met de gebruiker gebeurd? Kon die ineens weer lopen? Wie laat er nou een scootmobiel achter? Daarom gaat Meggy op onderzoek uit en komt achter het bestaan van een internationale bende.”
Dat klinkt wel heel spannend?
“Ja, dat is het – hoop ik – ook! Ik ben nu al weer aan het vierde boek bezig dat zich afspeelt in de paardenwereld. Ik ben daarvoor naar een grote manege geweest om te kijken hoe het er daar uitziet. Het derde boek gaat over misbruik van kinderen, de uitgever wilde dat als eerste uitgeven. Ongetwijfeld vanwege de actualiteit van het onderwerp, maar nadat ze deel een en twee gelezen had was ze erg enthousiast geworden om met het eerste deel te beginnen. En ja, als je dan met het ‘echte’ boek in je handen staat voel je je zo ongelofelijk trots, het is net je eerste kind!”
Hoe kwam je bij de Reelander terecht?
“Ik maakte de Leerpark bewonersnieuwsbrief, toen kwam ik in contact met de redactie van de wijkkrant. Ik heb toen een aantal jaren in de redactie gezeten, voor de onderlinge contacten. Toen mijn man ziek werd ben ik gestopt. Jaren later kwam ik Margriet Aalbers tegen en zij vroeg of ik weer wilde meedoen. Dat was in 2016 meen ik, dus ik zit nu al weer 3 jaar bij de Reelander. Heel leuk om te doen. Nee, we hebben nooit gebrek aan onderwerpen. Het gaat over wat je tegenkomt in de wijk en wat mensen je influisteren. En de redactie beslist uiteraard.”
Wil je nog iets vertellen dat ik niet heb gevraagd?
“Zowel Henric als ik zijn geïnteresseerd in het bestrijden van laaggeletterdheid. Tijdens het promoten van de boeken vragen we daar ook aandacht voor. Het herkennen, erkennen en doorverwijzen naar de juiste hulpverlener voor mensen met een taalachterstand is heel belangrijk.”